Wanneer een geliefde is overgegaan na het hiernamaals en niet tastbaar meer is, is er vaak behoefte aan een gedenkplekje in huis. Je wilt hem of haar niet vergeten en dat afspiegelen naar de overleden persoon. De “fout” die mensen vaak maken is, om een heel altaar in huis te bouwen met alles wat maar aan hem of haar herinnerd.
Wanneer nabestaanden een plekje in huis inrichten en er een geheel altaar van bouwen, met symmetrische kaarsen op het dressoir, tal van foto’s, eigendommen van de persoon, houd je een ziel vast aan het altaar. De overleden persoon kan dan niet verder in het hiernamaals. Zie het alsof je bij de douane wordt vast gehouden voor niets, maar je wilt verder, je wilt je vrijheid vinden. Zo werkt het in het hiernamaals ook. Een foto, een klein kaarsje om hun de nodige energie te geven, een roosje of iets dergelijk en dat is het dan wel. Sober? Nee, rustgevend. Een overledenen moet verder kunnen.
We bedoelen het goed, maar gaan door emoties vaak die passage in. Vele zullen denken; En nu?
Heel simpel. Breek het respectvol een grotendeels af. Beperk het tot hoe ik het hierboven omschreef en je dierbare zal een stuk meer rust krijgen, verder kunnen en vooral,… dankbaar zijn.
